بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ٦
Görmedin mi Rabbin nasıl yaptı Ade?
Görmez misin, Rabbın nasıl yaptı Ad'a?
(6-10) (Ey Muhammed!) Rabbinin, (Hûd’un kavmi) Âd’e, şehirler içinde benzeri kurulmamış olan, sütunlarla dolu İrem’e, vadide kayaları oyan (Salih’in kavmi) Semûd’a, kazıklar sahibi Firavun’a ne yaptığını görmedin mi?
Görmedin mi, Rabbin nice yapdı «Aad» e,
Görmedin mi Rabbin ne yaptı Ad kavmine?
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ ٧
İreme zâtilimâde.
Sütunlar sahibi İrem'e?
(6-10) (Ey Muhammed!) Rabbinin, (Hûd’un kavmi) Âd’e, şehirler içinde benzeri kurulmamış olan, sütunlarla dolu İrem’e, vadide kayaları oyan (Salih’in kavmi) Semûd’a, kazıklar sahibi Firavun’a ne yaptığını görmedin mi?
(Ya'nî) o direk saahibi «İrem» e?
Yüksek sütunlu İrem'e.
ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ ٨
- Ki o beldeler içinde misli yaratilmamıştı -.
Ki o, şehirlerde bir benzeri yaratılmayandı.
(6-10) (Ey Muhammed!) Rabbinin, (Hûd’un kavmi) Âd’e, şehirler içinde benzeri kurulmamış olan, sütunlarla dolu İrem’e, vadide kayaları oyan (Salih’in kavmi) Semûd’a, kazıklar sahibi Firavun’a ne yaptığını görmedin mi?
Ki o, şehirlerde bir benzeri yaratılmayandı,
Ki ülkeler arasında onun eşi yaratılmamıştı.
وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ ٩
Ve vâdîlerde kayaları kesen Semû’de.
Dağ yamacında kayaları oyan Semud kavmine?
(6-10) (Ey Muhammed!) Rabbinin, (Hûd’un kavmi) Âd’e, şehirler içinde benzeri kurulmamış olan, sütunlarla dolu İrem’e, vadide kayaları oyan (Salih’in kavmi) Semûd’a, kazıklar sahibi Firavun’a ne yaptığını görmedin mi?
Ve vaadî (ler) de kayaları oyan «Semuud» a,
Vadide kayaları oyarak evler yapan Semud kavmine?
وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ ١٠
Ve o kazıkların sahibi Firavun’a.
Kazıklar sahibi Firavun'a,
(6-10) (Ey Muhammed!) Rabbinin, (Hûd’un kavmi) Âd’e, şehirler içinde benzeri kurulmamış olan, sütunlarla dolu İrem’e, vadide kayaları oyan (Salih’in kavmi) Semûd’a, kazıklar sahibi Firavun’a ne yaptığını görmedin mi?
o kazıklar saahibi «Fir'avn» e.
ve kazıklar sahibi Firavun'a.
ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ ١١
Onlar ki memleketlerde tuğyan etmişlerdi de.
Ki bunlar, memleketlerde azgınlık etmişlerdi.
(11-12) Bunlar şehirlerde azgınlık eden ve oralarda pek çok bozgunculuk çıkaran kimselerdi.
Ki (bütün) bunlar memleketler (in) de azgınlık edenlerdi.
Bunlar ülkelerinde azmışlardı.
فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ ١٢
Onlarda fesadı çoğaltmışlardı.
Ve fesadı çoğaltmışlardı.
(11-12) Bunlar şehirlerde azgınlık eden ve oralarda pek çok bozgunculuk çıkaran kimselerdi.
O suretle ki oralarda fesadı çoğaltmışlardı.
Oralarda çok kötülük etmişlerdi.
فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ ١٣
Onun için Rabbin de üzerlerine bir azâb kamçısı yağdırıverdi.
Bu sebeple Rabbın onları, azab kırbacından geçirdi.
Bu yüzden Rabbin onların üzerine azap kamçısı yağdırdı.
Bundan dolayı Rabbin de üzerlerine bir azâb kamçısı yağdırıverdi.
Bu yüzden Rabbin onların üzerine azab kırbacını çarptı
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ ١٤
Şüphesizki Rabbin öyle mırsad ile gözetmektedir.
Doğrusu Rabbın hep gözetlemekteydi.
Şüphesiz Rabbin, gözetlemededir.
Çünkü Rabbin şübhesiz ki rasad yerindedir.
Çünkü Rabbin her an gözetlemektedir.
فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ ١٥
Amma insan, her ne zaman Rabb’i onu imtihan edip de ona ikram eyler, ona nimetler verirse, o vakit Rabbim bana ikram etti der.
Ama insan; Rabbı kendisini deneyip kerem eder ve nimet verirse: Rabbım beni şerefli kıldı, der.
İnsan ise; Rabbi onu deneyip de kendisine ikramda bulunduğunda, ona bol bol nimetler verdiğinde, “Rabbim bana ikram etti” der.
Amma insan, ne zaman Rabbi onu imtihaan edib de kendisine (lütf-ü) kerem (iyle muaamele) eder, ona ni'metler verirse «Rabbim beni şerefli kıldı» der!
Rabbin denemek için bir insana iyilik edip, nimet verdiği zaman o: «Rabbim beni şerefli kıldı» der.
وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ ١٦
Amma her nezaman da imtihan edip rızkını daraltırsa o vakit de Rabbim bana ihanet etti der.
Ama onu denemek üzere rızkını daraltırsa: Rabbım beni fakir düşürdü, der.
Ama onu deneyip rızkını daraltınca da, “Rabbim beni aşağıladı” der.
Fakat ne vakit da onu deneyerek üzerine rızkını daraltırsa şimdi de« Rabbim bana ihanet etdi» der!
Fakat onu sınamak için rızkını daraltıp bir ölçüye göre verdiği zaman: «Rabbim bana hor baktı» der.