بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

فَٱسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَآۚ إِنَّا خَلَقْنَٰهُم مِّن طِينٍ لَّازِبٍۭ ﴿١١

Onlara sor; yaratış bakımından kendileri mi daha zordur, yoksa bizim yaratmış olduklarımız mı? Doğrusu Biz; onları cıvık bir çamurdan yarattık.

— İbni Kesir

بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ ﴿١٢

Hayır, sen; şaşırıp kaldın, onlarsa alay edip duruyorlar.

— İbni Kesir

وَإِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذْكُرُونَ ﴿١٣

Kendilerine öğüt verildiğinde ise öğüt dinlemezler.

— İbni Kesir

وَإِذَا رَأَوْاْ ءَايَةً يَسْتَسْخِرُونَ ﴿١٤

Bir ayet gördüklerinde, onu eğlenceye alırlar.

— İbni Kesir

وَقَالُوٓاْ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿١٥

Ve derler ki: Bu, ancak apaçık bir büyüdür.

— İbni Kesir

أَءِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿١٦

Öldüğümüzde, toprak ve kemik olduğumuzda mı, biz mi, diriltileceğiz?

— İbni Kesir

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلْأَوَّلُونَ ﴿١٧

Veya önceki babalarımız mı?

— İbni Kesir

قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَٰخِرُونَ ﴿١٨

De ki: Evet, hem de hor ve hakir olarak.

— İbni Kesir

فَإِنَّمَا هِىَ زَجْرَةٌ وَٰحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنظُرُونَ ﴿١٩

O, sadece bir tek çığlıktır ki onların birden bire gözleri açılıverecektir.

— İbni Kesir

وَقَالُواْ يَٰوَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ ٱلدِّينِ ﴿٢٠

Ve dediler ki: Vay bize, bu; din günüdür.

— İbni Kesir

هَٰذَا يَوْمُ ٱلْفَصْلِ ٱلَّذِى كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ ﴿٢١

Bu, ayırdetme günüdür ki siz, onu yalanlamıştınız.

— İbni Kesir

AYARLAR