بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

Sözümü iyi anlasınlar.

(27-28) “Dilimdeki tutukluğu çöz ki sözümü anlasınlar.”

«Sözümü iyi anlasınlar».

Böylece söyleyeceklerimi anlayabilsinler.

20:29

وَٱجْعَل لِّى وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِى ﴿٢٩﴾

Ve bana ehlimden bir vezir ver.

Kendi ailemden bir vezir ver bana;

“Bana ailemden birini yardımcı yap,”

«Bana kendi ailemden bir de vezîr ver».

Ailemden bana bir yardımcı armağan et.

20:30

هَٰرُونَ أَخِى ﴿٣٠﴾

Kardeşim Harun’u.

Kardeşim Harun'u.

“Kardeşim Hârûn’u.”

«Biraderim Hâruunu».

Kardeşim Harun'u yani.

20:31

ٱشْدُدْ بِهِۦٓ أَزْرِى ﴿٣١﴾

Onunla sırtımı pekit.

Onunla destekle beni.

“Onunla gücümü artır.”

«Onunla sırtımı kuvvetlendir».

Ona arkamı dayayıp güç kazanmamı sağla.

20:32

وَأَشْرِكْهُ فِىٓ أَمْرِى ﴿٣٢﴾

Ve onu işimde şerik et.

Onu işimizde ortak yap,

“Onu işime ortak et.”

«Onu işimde ortak kıl»,

O'nu görevime ortak et.

20:33

كَىْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا ﴿٣٣﴾

Ki seni çok tesbih edelim.

Ki seni daha çok tesbih edelim.

“Seni çok tespih edelim diye”,

«Tâki Seni çok tesbîh edelim».

Böylece seni daha çok noksanlıklardan tenzih edelim.

20:34

وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا ﴿٣٤﴾

Ve çok zikreyleyelim.

Ve seni daha çok analım.

“Seni çok zikredelim diye.”

«Seni çok analım».

Senin adını daha çok analım.

20:35

إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا ﴿٣٥﴾

Şüphe yok ki sen bizi görüp duruyorsun.

Şüphesiz ki Sen, bizi görmektesin.

“Çünkü sen bizi hakkıyla görmektesin.”

«Şübhe yok ki Sen bizi hakkıyle görensin».

Kuşku yok ki, biz senin gözetimin altındayız.»

20:36

قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَٰمُوسَىٰ ﴿٣٦﴾

Haydi! Buyurdu: erdirildin dileğine ya Musâ.

Buyurdu: Ey Musa; istediğin sana verilmiştir.

Allah, şöyle dedi: “İstediğin sana verildi ey Mûsâ!”

Buyurdu: «Ey Musa, istediğin sana verilmişdir».

Ey Musa, bu istediklerin sana verilmiştir.

20:37

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰٓ ﴿٣٧﴾

Şanım Hakk’ı için biz lûtfeylemiştik sana diğer bir def'a daha.

Zaten sana, başka bir defa daha lutufta bulunmuştuk.

“Andolsun, biz sana bir kere daha iyilikte bulunmuştuk.”

(37-38-39) «Andolsun ki biz sana diğer bir zamanda, anana vahyolunacak şey'i ilham etdiğimiz vakıtda da lutf etmiş ve (kendisine): — Onu tabuta koy da denize at ki deniz onu kıyıya bıraksın, onu benim de, kendisinin de düşmanı olan biri alacak diye (emreylemişdik). Sana karşı (Ey Musa) gözümün önünde yetişdirilmen için kendimden bir sevgi bırakmışdım.

Biz, bundan önce de bir kere daha sana lütufta bulunmuştuk.

20:38

إِذْ أَوْحَيْنَآ إِلَىٰٓ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰٓ ﴿٣٨﴾

O vakit ki anana verilen şu ilhamı verdik.

Hani annene vahyedilmesi gerekeni vahyetmiştik.

“Hani annene ilham edilmesi gereken şeyleri ilham etmiştik:”