بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ ١٠٠
Bak şimdi bizim için ne şefaatciler var.
Şimdi bize şefaat eden kimse yoktur.
“İşte bu yüzden bizim şefaatçilerimiz yok.”
Artık bizim için ne şefaatçiler (den bir kimse),
Şimdi bizim bir şefaatçimiz yok.
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ١٠١
Ne de yakın bir sadîk.
Ve sıcak bir dostumuz da yoktur.
“Candan bir dostumuz da yok.”
«ne de candan bir dost yok».
Cana yakın bir dostumuz da yok.
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ١٠٢
Bari bizim için geriye bir dönmek olsa idi de mü'minlerden olsa idik.
Keşki bizim için geri dönüş olsa da, mü'minlerden olsak.
“Keşke (dünyaya) bir dönüşümüz olsa da inananlardan olsak.”
«Bizim için hakıykaten bir geri dönüş olsaydı da biz de mü'minlerden olsaydık».
Ah keşki, bir daha dünyaya dönebilsek de mü'minlerden olsak.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ١٠٣
Şüphesiz bunda mutlak bir âyet var, öyle iken ekserîsi mü'min olmadı.
Muhakkak ki bunda bir ayet vardır. Ama onların çoğu mü'minler olmadı.
Elbet bunda bir ibret vardır. Onların çoğu iman etmiş değillerdi.
Şübhesiz ki bunda mutlak bir ibret vardır. (Fakat) onların çoğu îman ediciler değildir.
Kuşku yok ki, bu olaydan alınacak dersler vardır. Onların çoğunluğu inanmamış kimselerdi.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ١٠٤
Ve şüphesiz ki Rabbin O öyle Azîz öyle Rahîm.
Muhakkak ki Rabbın, elbette o; Aziz'dir, Rahim'dir.
Şüphesiz senin Rabbin, mutlak güç sahibi olandır, çok merhametli olandır.
Senin Rabbin, muhakkak ki O, mutlak gaalibdir, çok esirgeyicidir.
Ve yine kuşku yok ki, senin Rabb'in üstün iradeli ve merhametlidir.
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ ٱلْمُرْسَلِينَ ١٠٥
Nuh kavmi gönderilen Resuller’i tekzib etti.
Nuh'un kavmi de peygamberleri yalanladı.
Nûh’un kavmi de Peygamberleri yalanladı.
Nuuh kavmi gönderilen (peygamber) leri tekzîb etdi.
Nuh'un soydaşları peygamberlerini yalanladılar.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ١٠٦
O vakit ki kardeşleri Nuh onlara şöyle demişti: siz Allah’dan korkmaz mısınız ?
Hani onlara kardeşleri Nuh demişti ki: Siz sakınmaz mısınız?
Hani kardeşleri Nûh, onlara şöyle demişti: “Allah’a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?”
Hani biraderleri Nuuh onlara: «(Allahdan) korkmaz mısınız?» demişdi,
Hani kardeşleri Nuh, onlara dedi ki, Siz hiç Allah'tan korkmaz mısınız?
إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ١٠٧
Haberiniz olsun ben size gönderilmiş bir Resulüm, bir eminim.
Muhakkak ki ben, size emin bir peygamberim.
“Şüphesiz ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.”
«Şübhesiz ben size gönderilmiş emîn bir peygamberim».
Ben size gönderilmiş, güvenilir bir Allah elçisiyim.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١٠٨
Gelin Allah’dan korkun, bana itaat edin.
Artık Allah'tan korkun da bana itaat edin.
“Artık Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.”
«Artık Allahdan korkun ve bana itaat edin».
Öyleyse Allah'tan korkunuz ve çağrıma uyunuz.
وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ١٠٩
Buna karşı ben sizden bir ecir de istemiyorum, benim ecrim ancak Rabb’ül-âlemîn’e aiddir.
Buna karşı sizden bir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak alemlerin Rabbına aittir.
“Buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim ancak âlemlerin Rabbi olan Allah’a aittir.”
«Ben buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım aalemlerin Rabbinden başkasına aaid değildir».
Ben bu çağrı hizmetime karşılık sizden herhangi bir ücret istemiyorum, benim çabamın karşılığını verecek olan alemlerin Rabb'idir.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ١١٠
Gelin Allah’dan korkun bana itaat edin.
O halde Allah'tan korkun da bana itaat edin.
“O hâlde, Allah’a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin!”
«O halde Allahdan korkun ve bana îtâat edin».
O halde Allah'tan korkunuz ve çağrıma uyunuz.