بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ
وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَٰمُوسَىٰ ﴿١٧﴾
O yeminindeki de ne ya Musâ?
O sağ elindeki de nedir ey Musa?
“Şu sağ elindeki nedir ey Mûsâ?”
Musa, o sağ elindeki ne?
Sağ elindeki nedir, ya Musa.
قَالَ هِىَ عَصَاىَ أَتَوَكَّؤُاْ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِى وَلِىَ فِيهَا مَـَٔارِبُ أُخْرَىٰ ﴿١٨﴾
O dedi: asâm, üzerine dayanırım ve onunla davarlarıma yaprak çırparım, benim onda daha diğer hacetlerim de vardır.
Dedi ki: O benim değneğimdir. Ona dayanırım, onunla davarıma yaprak silkerim ve daha bir çok işlerde ondan faydalanırım.
Mûsâ dedi ki: “O benim değneğimdir. Ona dayanırım, onunla koyunlarıma yaprak silkelerim. Onunla başka işlerimi de görürüm.”
(Musa) dedi: «O, benim asamdır. Ona dayanırım. Onunla davarlarıma yaprak silkerim. Onda bana mahsus başkaca haacetler de vardır».
Musa dedi ki; «O benim değneğimdir. Ona dayanırım. Onunla koyunlarıma yaprak silkerim. Bunlar dışında daha birçok işime de yarar o.»
قَالَ أَلْقِهَا يَٰمُوسَىٰ ﴿١٩﴾
Buyurdu ki bırak onu ya Musâ!
Buyurdu: Ey Musa bırak onu.
Allah, “Onu yere at ey Mûsâ!” dedi.
Buyurdu: «Musa, onu (elinden) bırak».
Allah «onu yere at!» dedi.
فَأَلْقَىٰهَا فَإِذَا هِىَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ ﴿٢٠﴾
Bıraktı ne baksın o bir yılan olmuş koşuyor.
O da bıraktı. Bir de ne görsün; o, hemen koşan bir yılan oluvermiş.
Mûsâ da onu attı. Bir de ne görsün o, hızla akan bir yılan olmuş!
O da bunu bırakdı. Bir de ne görsün: Koşub duran bir yılan (olmuş) dur o!
Musa değneği yere atıverdi. Birde ne görsün! Ansızın sürünen bir yılan oluvermiş!
قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا ٱلْأُولَىٰ ﴿٢١﴾
Tut onu, buyurdu: ve korkma biz onu evvelki sîretine iade edeceğiz.
Buyurdu: Tut onu korkma. Biz onu yine eski durumuna çevireceğiz.
Allah, şöyle dedi: “Tut onu. Korkma! Biz, onu yine eski durumuna döndüreceğiz.”
Buyurdu: «Tut onu, korkma. Biz onu yine evvelki şekline çevireceğiz».
Allah dedi ki; «Al onu yerden, korkma, biz onu eski haline dönüştüreceğiz»
وَٱضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَآءَ مِنْ غَيْرِ سُوٓءٍ ءَايَةً أُخْرَىٰ ﴿٢٢﴾
Bir de elini koynuna sok, çıksın bembeyaz bir afetsiz diğer bir âyet olarak.
Elini de koltuğunun altına koy ki; diğer bir mucize olarak kusursuz, bembeyaz çıksın.
(22-23) “Sana büyük mucizelerimizden birini daha göstermemiz için elini koynuna sok ki bir başka mucize olarak, (alaca hastalığı gibi) bir hastalık sebebiyle olmaksızın bembeyaz bir hâlde çıksın.”
«Bir de elini koynuna sok da, diğer bir mu'cize olmak üzere, o, ayıbsız ve bembeyaz bir halde çıkıversin».
Elini yenine sok da hiçbir organik bozukluk sonucu olmaksızın bir başka mucize olarak ak bir parıltı ile geri çıksın.
لِنُرِيَكَ مِنْ ءَايَٰتِنَا ٱلْكُبْرَى ﴿٢٣﴾
Ki sana en büyük âyetlerimizden gösterelim.
Bununla sana daha büyük mucizelerimizi gösterelim.
(22-23) “Sana büyük mucizelerimizden birini daha göstermemiz için elini koynuna sok ki bir başka mucize olarak, (alaca hastalığı gibi) bir hastalık sebebiyle olmaksızın bembeyaz bir hâlde çıksın.”
«Tâki sana en büyük âyetlerimizden (birini daha) gösterelim».
Böylece sana birkaç büyük mucizemizi göstermek istedik.
ٱذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿٢٤﴾
Git Firavun’a zira o pek azdı.
Firavun'a git, doğrusu o, azmıştır.
“Firavun’a git, çünkü o azmıştır.”
«Fir'avna git. Çünkü o, hakıykaten azdı».
Şimdi sen Firavun'a git. Çünkü o gerçekten azıttı.»
قَالَ رَبِّ ٱشْرَحْ لِى صَدْرِى ﴿٢٥﴾
Dedi: Ya Rab! benim göğsüme genişlik ver.
Dedi ki: Rabbım, göğsümü aç.
Mûsâ, dedi ki: “Rabbim! Gönlüme ferahlık ver.”
(Musa) dedi: «Rabbim, benim göğsüme genişlik ver».
Musa dedi ki; «Ya Rabbi! Gönlümü genişlet.
وَيَسِّرْ لِىٓ أَمْرِى ﴿٢٦﴾
Ve bana işimi kolaylaştır.
İşimi kolaylaştır.
“İşimi bana kolaylaştır.”
«İşimi kolayla».
Görevimi kolaylaştır.
وَٱحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِى ﴿٢٧﴾
Ve dilimden ukdeyi çöz.
Dilimden de düğümü çöz ki;
(27-28) “Dilimdeki tutukluğu çöz ki sözümü anlasınlar.”
«Dilimden de (şu) düğümü çöz ki»,
Dilimin düğümünü çöz.