بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
قَالَ لَمۡ أَكُن لِّأَسۡجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقۡتَهُۥ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ ٣٣
“Benim” dedi, “bir salsâlden, bir mesnun balçıktan yarattığın bir beşere secde etmem kābil değildir”.
قَالَ فَٱخۡرُجۡ مِنۡهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٞ ٣٤
“O hâlde” dedi, “çık oradan, çünkü sen racîmsin.
وَإِنَّ عَلَيۡكَ ٱللَّعۡنَةَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلدِّينِ ٣٥
Ve bu lânet cezâ gününe kadar üzerindedir”.
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ ٣٦
“Rabbim!” dedi, “öyle ise bana onların ba‘s olunacakları güne kadar mühlet ver”.
قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ ٣٧
“Haydi” dedi, “sen vakt-i mâlum gününe kadar mühlet verilenlerdensin”.
إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ ٣٨
“Haydi” dedi, “sen vakt-i mâlum gününe kadar mühlet verilenlerdensin”.
قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَأُغۡوِيَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٣٩
“Rabbim” dedi, “beni azdırmana kasem ederim ki her hâlde ben onlar için Arz’da tezyînât yapacağım ve hepsini iğvâ edeceğim.
إِلَّا عِبَادَكَ مِنۡهُمُ ٱلۡمُخۡلَصِينَ ٤٠
Ancak içlerinden ihlâs verilen kulların müstesnâ”.
قَالَ هَٰذَا صِرَٰطٌ عَلَيَّ مُسۡتَقِيمٌ ٤١
“Bu” dedi, “bir cadde, taahhüd ederim dosdoğru.
إِنَّ عِبَادِي لَيۡسَ لَكَ عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٌ إِلَّا مَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ ٤٢
Hakikat o kullarım, senin onlar üzerine bir sultan yoktur, ancak azgınlardan sana uyanlar başka.
وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوۡعِدُهُمۡ أَجۡمَعِينَ ٤٣
Elbet bunların da hepsinin mev‘idleri şüphesiz cehennem”.